Dinsdag 1 okt., mijn eerste echte dag in Moshi

Vandaag is het een beetje een lang verhaal, alvast sorry daarvoor😜

Nadat ik gisteravond eindelijk mijn visum had, moest mijn koffer door de scan. De jongens die erbij stonden vroegen al meteen waar mijn vriend was. Toen ik zei dat Bas thuis was, vroeg hij lachend of hij dan hier tijdelijk mijn vriend mocht zijn... 

Vervolgens liep ik naar buiten waar Emanuel, met “ProjectsAbroad” op een bordje geschreven, stond. We liepen naar de auto en daar stonden nog twee donkere mannen. Ik ben dus in totaal door 3 zwarte mannen naar Mercy gebracht😂

Het was 45 minuten rijden naar Mercy’s huis en toen ik daar aankwam, had ze lekker voor me gekookt! Mercy is heel aardig en ze was erg blij met mijn cadeau (pakket om zelf speculaasjes te maken). Je kon merken dat ze niet vaak iets krijgt, want ze wist niet goed hoe ze moest reageren. Het huisje is heel simpel, de banken zijn pallets met daarop matrassen, in de hoek staat een tv, er staat een lange tafel en de keuken bestaat uit een gaststelletje, een wasbak en een open kast, het broodrooster staat op de magnetron, welke weer op een emmer op de grond staat. Aan de muren hangt één schilderij, verder zijn deze helemaal kaal. Er zijn twee slaapkamers voor de 4 vrijwilligers, en een badkamer van 1 bij 2 met daarin een douchekop die ongeveer boven de wc hangt. Je kleren blijven dus ook niet droog in de “badkamer”. Mercy heeft een eigen slaapkamer en badkamer. 

Nadat ik lekker nog wat had gegeten, ben ik snel gaan douchen. Rond 23:00u kwamen de andere drie vrijwilligers thuis, Tatiana uit Amerika (ik deel een kamer met haar) en Martine en Frederikke uit Noorwegen. Ze zijn allemaal heel aardig! Martine en Frederikke zijn verpleegkundigen en werken op dit moment ook in het St. Joseph Hospital. Nadat ik hun heb ontmoet, ben ik lekker gaan slapen. 

Het bed is een pallet met daarop een matras en een klamboe erom heen, maar ligt heel lekker! Ik heb gelukkig goed geslapen, maar ik werd al vroeg wakker door al het lawaai. Auto alarmen, hanen die je bijna de hele nacht door lijkt te horen en vrouwen die om 5 uur ‘s ochtends alvast de stoep gaan vegen. Dus heel lang heb ik niet geslapen... 

Om 9 uur vanochtend kwam Emanuel mij ophalen om van alles te laten zien. Eerst zijn we naar ziekenhuis gelopen, dat is maar 10 minuutjes lopen. Daar heeft hij mij de afdelingen laten zien. Het is heel anders dan in Nederland, hier hebben ze een kinderafdeling, een vrouwenafdeling, een mannenafdeling, verloskunde en een eerste hulp. In tegenstelling tot Nederland waar we bijvoorbeeld een afdeling oncologie hebben. 

Daarna zijn we naar de stad gegaan om geld te pinnen, 300.000 shilling maar liefst (dat is maar 120 dollar), en een simkaart te regelen zodat ik hier gewoon internet heb. 

Ook hebben we geluncht in de stad, een hele vis met kop en staart, rijst en bonen. De vis ziet er misschien niet zo lekker uit op de foto, maar het smaakte heel goed! 

Vervolgens ben ik met de tuktuk terug gegaan naar Mercy. Als je in de tuktuk zit, besef je echt dat je in Afrika zit. Wegen van gewoon zand met hele grote gaten erin, de droge natuur, Afrikaanse muziek op en iedereen sloft overal op z’n gemakje, lekker relaxed. Het is echt Afrika zoals ik het me had voorgesteld! 

In de middag heeft het de hele tijd heel hard geregend. De andere vrijwilligers gingen naar de stad, maar ik ben niet meegegaan, want zo’n lekker weer was het niet en ik kwam net terug van de stad haha. Ik heb gewoon lekker op bed gelegen, gelezen en een serie gekeken. Daarna heb ik Mercy een klein beetje meegeholpen met koken. 

Toen Tatiana, Frederikke en Martine terugkwamen, ging Martine cinnamon rolls maken. Zometeen gaan we avondeten en vanavond ga ik op tijd naar bed denk ik, aangezien ik toch steeds vroeg op ben. 

Morgen is mijn eerste dag op het ziekenhuis, ik ga beginnen op de kinderafdeling. De normale shift in het ziekenhuis is van 09:00-14:00u dus zo zullen ook mijn werkdagen eruit zien. 

Baadaye! (tot later)